همچنین با توجه به اهمیت ایمنی اسناد و مدارک، فرایند و آیین تهیه و ذخیره مدارک نیز همواره باید تحت کنترل باشد. بهطور مثال دادهپیام میبایست با پیشرفتهترین وسایل روز تهیه و ذخیره شود، در غیر این صورت مدرک الکترونیکی ایجادشده قابلاعتماد نخواهد بود و بهتبع آن سند صادره نیز ارزشی نخواهد داشت. وجود رویه واحد درزمینه ی فناوری یا فنون بهکاررفته در مراحل مختلف تولید یا ذخیره اسناد و بهکارگیری استانداردهای موجود در این زمینهها نیز از نکاتی است که باید قانون ضمن احصای آنها، اهمیت احراز آن را از حیث ثبت الکترونیکی یادآور شود.
از بعد اقتصادی و تجارت نیز، ثبت الکترونیکی با طرح مسائل حقوقی متعددی درزمینهٔ قواعد حاكم بر قراردادها ،صلاحیتهای فراملی، انتخاب قانون حاكم و ادله اثبات دعوی همراه بوده است؛ كه یافتن پاسخی برای آن در نظامهای حقوقی ضرورتی انکارناپذیر هست .البته استفاده از ابزارهای الكترونیكی در انعقاد قراردادها،پدیده چندان نوینی نیست؛ مهرومومهاست كه تجار با استفاده از تلفن تلگرام و تلكس و … قراردادهای خود را منعقد میکنند؛ اما ظهور رایانه در قرن بیستم شتابی افزونتر و ابعادی گستردهتر به این امر داده است. پس از پذیرش قانون نمونه آنسیترال در مورد تجارت الکترونیک، گروه حقوق تجارت بینالملل سازمان ملل متحد تصمیم گرفت تا موضوعات مربوط به امضای الکترونیکی و مراجع گواهى را در دستور کار خود قرار دهد. این کمیسیون در 5 جولاى 2001، قانون نمونه آنسیترال در مورد امضاهای الکترونیکی را همراه باراهنمای اجراى قانون مورد تصویب قرارداد تا برای دولتهایی که با نظامهای اقتصادی، اجتماعی و حقوقی مختلف جهت توسعه روابط اقتصادی بینالمللی اقدام میکنند؛ استفاده از امضاهای الکترونیکی را در یک روش قابلقبول تسهیل نماید.وجه مشترک بیشتر نظامهای حقوقی و نیز قوانین نمونه و ارشادی که دراینباره تصویبشده است مبتنی بر ((نوشته)) دانستن ((دادهپیام)) و منع عدم پذیرش ((دادهپیام)) بهصرف شکل و قالب آن است. ضمن اینکه قواعدی برای تضمین اصالت، صحت و
خرید متن کامل این پایان نامه در سایت nefo.ir
درمجموع قابلاعتماد ساختن دلیل الکترونیکی تنظیمشده است. پرداختن به مسائل تجارت الكترونیك بهویژه اسناد الكترونیكی و اطمینان از امنیت این نوع از اسناد؛ در قراردادهای بینالمللی و برقراری روابط تجاری مطمئن، امری ضروری است؛ بهنحویکه میتوان گفت بدون وجود اعتبار این اسناد، هیچ دعوایی سرانجام ندارد.
بیان مسئله
همچنین در خصوص تطبیق مقررات داخلی با حقوق ثبت الکترونیکی اقتضا دارد تا نحوه انطباق آن با برخی از مواد قوانین ثبتی که ممکن است منجر به چالش و یا تعارض شوند، موردبررسی قرار گیرد ازجمله برای نمونه مطابق با ماده (2) قانون ثبتاسناد و املاک، مصوب 26 اسفندماه 1310«مدیران و نمایندگان ثبت و مسئولین دفاتر و صاحبان دفاتر اسناد رسمی جز در محل مأموریت خود نمیتوانند انجاموظیفه نمایند اقدامات آنها در خارج از آن محل اثر قانونی ندارد». قسمت اخیر، ضمانت اجرای سنگینی برای تخلف و ثبت سند در خارج از محل مأموریت به شمار میآید. مهمتر آنکه، این تضمین علاوه بر سردفتر یا هر مسئول ثبت دیگری، صاحبان سند را نیز در برمیگیرد و به نظر میرسد، قانونگذار صیانت از حقوق عمومی را بر هر اولویت دیگری همچون جهل اربابرجوع و درنتیجه حسن نیت او، رجحان داده است.مطلبی که میتوان در باب ثبت الکترونیکی مطرح ساخت این است که آیا قاعده عام ماده (2)، در این شیوه از ثبت نیز اجرا میگردد یا مقنن باید به دنبال تحدید آن با لحاظ پیشرفتهای نوین جهانی باشد؟ توجه به اسناد الکترونیکی صادره در خارج از کشور، در مراجع قضایی و دوایری همچون اجرای ثبت در مواردی که سند رسمی به شمار میآید، از مقولههای جدیدی است که باید موردحمایت قرار گیرد. زیرا مطابق با ماده 969 قانون مدنی که بهطور صریح با ماده 1295 همان قانون تکمیلشده است، «اسناد از حیث طرز تنظیم تابع قانون محل تنظیم خود میباشند».
قبل از بررسی موضوع باید اشاره کرد که میان مفهوم صلاحیت و قانون حاکم تفاوت وجود دارد.صلاحیت به مسایل مربوط به تعیین دادگاهی که در واقع شایستگی رسیدگی به دعوی را دارد،ارتباط می یابد و حال آنکه قانون حاکم به قواعد حقوقی و مقرراتی که دادگاه صالح باید برمبنای آن تصمیم بگیرد می پردازد.لذا کشوری که مدعی صلاحیت است ،لزوماقانون ملی خود را در مورد دعوی اجرا نمی کند به همین دلیل برای نمونه امکان دارد که دعوایی راجع به اختلاف ناشی از یک قرارداد اینترنتی در انگلستان مطرح شود و دادگاه کشور مذبور بنا به تراضی طرفین قانون فرانسه را در مورد آن قرار داد به مرحله اجرا گذارد.
در این تحقیق ما به دنبال پاسخ به این سؤال خواهیم بود که چگونه میتوان تعارضات احتمالی حاکم بر شیوه ثبت الکترونیکی اسناد از منظر حقوق ایران و حقوق بینالملل خصوصی رابطور تطبیقی مطالعه و حل کرد؟
- E.Commerce